Dit was niet de eerste keer dat dit soort fenomeen werd waargenomen en Froidmont zal uiteraard vijf auteurs aanhalen die er vóór hem over hadden gerapporteerd, om duidelijk zijn eruditie aan te tonen, zoals destijds gebruikelijk was. De precieze datum van de waarneming ontbreekt en de tekst staat ons niet toe met zekerheid commentaar te geven op de identiteit van de waargenomen soort, maar het feit lijkt authentiek aangezien er getuigen waren. Het werd algemeen aanvaard dat deze kikkers zich in de wolken vormden, maar Froidmont stelde deze keer een andere theorie voor; het zou het contact van de regen met het stof van de droge grond zijn waardoor deze zouden ontstaan. Deze observatie en Froidmonts interpretatie ervan werden bekritiseerd door John Ray [1627-1725], wiens echte naam Wray was, soms gelatiniseerd als Rajus.
Deze theoloog was tevens filoloog en vooral een opmerkelijk natuuronderzoeker, die ook wel als de Engelse Linnaeus werd beschouwd (Raven 1950, Keynes 1976). Het werk dat hij wijdde aan ‘Het bestaan en de wijsheid van God, gemanifesteerd in de werken van de schepping’ is werkelijk verbazingwekkend, omdat achter deze theologische titel in werkelijkheid een opmerkelijk biologisch werk schuilgaat waarin de auteur zich vooral heeft verbonden aan het aantonen van de aanpassingen van dieren aan hun omgeving. Dit is vooral het geval voor de vlucht van vogels (1: 146 ev), voor het zwemmen van vissen (1: 151-152), voor het tweevoetige gedrag van de mens (II: 221), de ademhaling van vissen (1: 76 ), de migraties van vogels (1: 128), de vocalisaties van dieren (1: 159), de theorie van de signatuur van planten (1: 113), de aanwezigheid vanaf de oorsprong, bij vrouwtjes, van ziektekiemen die nakomelingen zullen genereren (1: 113). 115)[[Pagina's geciteerd uit de elfde editie, uit 1743.]] houden echt de aandacht van de hedendaagse bioloog vast door de uitzonderlijke kwaliteit van de commentaren.
Het werk was een uitzonderlijk succes. De eerste druk dateert uit 1691; de volgende uit 1692 (2e, met toevoegingen), 1701 (3e, idem), 1704 (4e, idem), 1709 (5e, identiek aan de 4e afgezien van het ontbreken van de waarschuwing in de 5e). Vanaf de 6e druk, in 1714, blijven de tekst, het formaat (in-8°) en de paginering ongewijzigd, al is de presentatie soms iets anders: 1717 (7e), 1722 (8e), 1727 (9e). ), 1735 (10e), 1743 (11e), 1759 (12e), maar er zijn satellietedities, ongetwijfeld piraten, met verschillende formaten en pagineringen, bijvoorbeeld in 1744, 1750, 1756, 1758. In de latere edities staat de tekst blijft ongewijzigd, maar er zijn variabele pagineringen: 1762 (13e), 1768, 1777 (twee edities in hetzelfde jaar), 1798, 1827, 1844. De recente heruitgave van 1969 is gebaseerd op een editie uit 1699, anders dan de vorige .
De eerste Franse editie dateert uit 1714 en was gebaseerd op de 5e editie van 1709; die van 1723 is slechts een herdruk, maar met een nieuwe titel. De eerste Duitse uitgave stamt uit 1717; het werd opgericht volgens de 6e editie van 1714. De eerste Nederlandse editie verscheen in 1732 en werd opgesteld volgens de 9e editie van 1727; de tweede in 1765 volgens de 12e editie van 1750 (nadere details in Keynes, 1976).
Het is in de discussie met betrekking tot de kwestie van spontane generatie dat John Ray de getuigenis van Froidmont kritisch analyseert [[Pagina's geciteerd uit de elfde editie, uit 1743.]] Het is een opmerkelijke tekst en absoluut waardig voor bloemlezingen over de geschiedenis van de wetenschap. en in het bijzonder van de biologie. Hij begint met te bedenken dat de geboorte van kikkers in de wolken of het feit dat ze voortkomen uit de stolling van stof, zoals Froidmont dacht, slechts gratuite theorieën zijn. Dan komt de absurde redenering. Laten we eens onderzoeken, zei hij, hoe de generatie van kikkers op een natuurlijke manier plaatsvindt: je hebt een mannetje en een vrouwtje nodig... Je hebt paring nodig... bevruchting... kikkervisjes... die metamorfoseren. Wat zou het nut zijn van dit hele proces, uitgevonden door de Schepper, als het voor kikkers voldoende zou zijn om zich voort te planten door spontane generatie in de wolken of op aarde?
Vervolgens verzamelt John Ray argumenten die zullen aantonen dat dergelijke hypothesen niet toelaatbaar zijn:
1° het is veel te koud in de wolken…
2° als ze vallen, worden de dieren gedood of in vieren gedeeld.
Dit is ook de reden dat Froidmont de eerste hypothese verwierp. Ray reproduceert vervolgens de waarneming van Froidmont en laat vervolgens zien dat we deze waarneming heel anders kunnen interpreteren: voor hem kwamen de padden of kikkers uit hun holen op het moment van de stortbui. Dit fenomeen is vergelijkbaar met die padden en kikkers die in de zomer 's avonds naar buiten komen en we vragen ons af waar ze vandaan komen. Merk op dat Ray dit bescheiden presenteert, als een eenvoudige interpretatie die veel waarschijnlijker is dan die van Froidmont.
French 
Dutch