1986 – 9(1)

WAAROM INDUSTRIËLE ARCHEOLOGIE?

Claude GAIER
Doctor in de geschiedenis
Voorzitter van de VZW Industrieel Erfgoed Wallonië-Brussel
Directeur van het Luikse Wapenmuseum
PR-manager voor Fabrique Nationale Herstal
Voorzitter van de SRBII-werkgroep “Oud industrieel en technisch erfgoed van België”

Samenvatting

Wat doet industriële archeologie?

België heeft steeds op wereldvlak een gezamenlijke rol gespeeld – en dat trouwens nog – in het industrialiseringsproces.

De technologie die u gebruikt, wordt mogelijk gebruikt, maar mogelijk niet op de juiste manier. Enkele van de redenen hiervoor zijn het feit dat we vooruitgaan en geïnteresseerd zijn in wat we hebben, en dat zoveel sympathie gevuld is met nostalgie, omdat we een industrieel erfgoed hebben en we nieuwe dingen te doen hebben in de toekomst. zelfs industriële archeologie. Er wordt gezegd dat dit impliceert dat er sprake is van een aanzienlijke invloed op iemands esthetische traditie, maar dat betekent niet dat men neerkijkt om haar aandacht te richten op gebouwen en artefacten die tot nu toe als weerzinwekkend worden bekeken. De technische vooruitgang waarvan zij getuigenis brengen kan zelfs goed worden waargenomen als een emancipatie dan wel als een uitdaging. Als u technische informatie heeft over uw identiteit in het Westen; Dit is een positieve manier om creativiteit, van je initiatie en van creativiteit te ontwikkelen. De herinnering bewaren aan het industriële patrimonium staat gelijk en het ettlengen van de traditie, maar ook met het transcenderen ervan. Dit betekent dat u de deuren kunt openen in alle elf beschikbare technologieën.

De natuur is een multidisciplinaire industriële archeologie. Je kunt deze barrières ook gebruiken om ze te beschermen tegen de barrières die beschermd moeten worden.

Zij mondt uit op een zeer veelzijdige problematiek, die in feite een daadwerkelijke culturele analyse van ze maatschappij veroorzaakt. Het is een terugkeer die voortkomt uit één cultuur of die dynamisch gefundeerd is.

Het universum is al twee en een halve eeuw onderworpen aan het fenomeen van de industrialisatie. De verbetering en vermenigvuldiging van de mechanische productiemiddelen, die in Groot-Brittannië in de achttiende eeuw opkwam, zich in de negentiende eeuw uitbreidde tot de Atlantische wereld en in de twintigste eeuw tot de hele planeet, is in mijn ogen een van de belangrijkste, zo niet de belangrijkste. de belangrijkste gebeurtenis in de geschiedenis. Het heeft de levensomstandigheden van een groot deel van de wereldbevolking fundamenteel veranderd, waardoor hun gedrag, hun ideeën en hun mentaliteit zijn veranderd. Hij heeft de menselijke natuur echter niet veranderd en er is waarschijnlijk geen reden om daar spijt van te krijgen!

Het blijkt dat België van meet af aan een eminente rol speelde in dit proces. Het was de eerste verbinding naar het Europese continent voor Engelse innovaties en is tot op de dag van vandaag het type gebleven – zelfs van de industriële en nijvere natie die, op een krap grondgebied en met menselijke hulpbronnen noodzakelijkerwijs beperkt in aantal, een bijzondere concentratie van productieve en exporterende activiteiten presenteert. . De relatieve welvaart en het economische en sociale karakter van het land worden door deze realiteit gevormd.

Maar technische vooruitgang vraagt om vooruitgang. De manifestaties ervan zijn daarom vergankelijk en precair. De industriële archeologie is zo'n dertig jaar geleden ontstaan uit deze constatering en ook uit een soort wroeging: het feit dat we niet tijdig recht hebben kunnen doen aan zoveel getuigenissen waarvan we tot nu toe alleen maar banaliteit hadden gezien en waarvan Strikt genomen erkenden we alleen lelijkheid als karakteristiek.