Onder de later gepubliceerde spellen zijn:
Carl Philipp Emanuel Bach, Einfall een dubbel contrapunt in der Octve von sechs Tacten zu machen ohne die Regeln davon zu wissen, Berlijn, 1754, 1778.
Pierre Hoegi, Een tabelsysteem waarmee de kunst van het componeren van menuetten zo gemakkelijk wordt gemaakt dat iedereen, zonder de minste kennis van muziek, tienduizend kan componeren, allemaal verschillend, en op de meest aangename en correcte manier, Londen (1770?).
Maximiliaan Stadler, Tabel voor het samenstellen van oneindige menuetten en trio's; met twee dobbelstenen om te spelen, Parijs, (1780?)
Michaël Johann Friedrich Wiedeburg, Muzikaal Charten-Spiel ex G hard, Zürich, 1788.
Franz Joseph Haydn, Gioco filharmonico, 0 sia maniera om gemakkelijk een oneindig aantal minuetti en trio te componeren en het is contrapunto, Napels, 1793.
Wolfgang Amadeus Mozart, Anleitung so viel Walzer man will mit Würfeln zu compose ohne musikalisch zu seyn oder Composition zu wissen - Instructie om zoveel Walzer te componeren als je wilt door middel van 2 Dèz zonder de muziek of de compositie te begrijpen, Berlijn (1793). Met dezelfde numerieke tabellen maar wijzigingen in de metingen publiceerde Mozart de zijne Anleitung so viel Walzer oder Schleifer mit zwei Würfeln zu composonieren so viel man will ohne musikalisch zu seÿn, noch etwas von der Composition zu verstehen - Instructie voor het componeren van zoveel Walzer en Schleifer als je wilt door middel van 2 Des zonder muziek of compositie te kennen, Berlijn, Amsterdam (ca. 1793).
Identiteitskaart, Anleitung dus viel Engl. Contre-Dänze, mit zwei Würfeln zu componieren, so viel man will, ohne musikalisch zu seÿn, etwas von der Composition zu verstehen - Instructie om zoveel Contredances te componeren als je wilt, door middel van 2 Dez, zonder de muziek of de compositie te kennen, Amsterdam, geb
Friederich Göttlob Hayn, Engelse versie van de componenten, Dresden, 1798.
CH Fiedler, Musicalisches Wurfelspiel oder der unerschöpfleche Ecossaisen – Componist, Hamburg, 1801.
Antonio Calegari, Gioco musical pitagorico quale potra ornuno, anco senza sapere di Musica, formarsi una series bijna oneindig van picciole Ariette en Duettini per tutti li Caractteri, Rondo, Preghiere, Polacche, Cori, ec., il tutto collaccompanimento del Pianoforte 0 Arpa, 0 andere instrumenten, Venetië, 1801, Padua, 1802.
Identiteitskaart, De kunst van het componeren van muziek zonder de elementen ervan te kennen, Parijs, 1802.
Identiteitskaart, Wie die Würfeln gevallen! Een Scherz der Tonkunst, een um mit drei Würfeln leicht Walzer zu setzen, Brunswijk, 1802.
Anna Jong, Een inleiding tot muziek (…) geïllustreerd door muzikale spellen en apparaten en volledig en vertrouwd uitgelegd, Edinburgh (ca. 1803).
Giovanni Catrufo, Muzikale schaal, of de kunst van het componeren van muziek zonder de principes te kennen, door JASC, Parijs, 1811.
Het draagbare Componium voor de gitaar (Parijs, ca. 1828).
Niet gedateerd:
Ludwig Fischer, Muzikale muziek of muziek, tijdens het muziekgenre (- en ook Grossen!) zijn inbegrepen en zijn opgenomen in de noten van viool en bas., Weimar.
JC Graaf, Muziekspiel of tabelle, onbespeelde muziek voor pianoforte of andere instrumenten die het minst zijn gevonden, Mainz.
EF de Lange, De harmonische toton of het nieuwe gevaarspel, Parijs.
Pasquale Ricci, Tot de gelukkigste harmonische spelletjes om menuetten of contradansen te componeren met het lot van een dex, slnd
Het auteurschap van Haydn, voor de Gioco Filharmonico wordt betwist. Dat van Mozart is zelfs nog meer het geval voor de spellen die in de bovenstaande lijst zijn opgenomen en die in de Koechel-catalogus voorkomen, onder de nummers K3 516f, Anh 294 en K3 Anh C 30.01[[Over de dobbelspellen van Mozart, zie OE DEUTSCH, Mit Würfel Komponieren, In Zeitschrift für Musikwissenschaft, T. XII /9-10, juni-juli 1930, p. 595; P. LÖWENSTEIN, Mozart Kuriosa, In Ibid., T. XII/6, maart 1930, p. 342-346; H. GERIGH, Würfelmuziek, In Ibid., T. XVI, 1934, blz. 359-sv; H.SCHERCHEN, Mozarts Anleitung…, In Gravesaner Blättern, 4, mei 1956, p. 3-18. ]]. Komen ze echt uit de pen van Mozart? De hypothese van een genomineerde blijft mogelijk, maar bij gebrek aan bewijs worden deze spellen nog steeds onder zijn naam gepubliceerd.
Op muzikaal vlak is Winkels Componium gebaseerd op dezelfde principes van combinaties en permutaties van muzikale cellen. Al deze spellen zijn een manifestatie van de rationalistische geest van de 18e eeuw.
De trend van die tijd was om verschijnselen in de vorm van vergelijkingen te gieten om ze te verklaren: een praktijk die werd aangemoedigd door de ontwikkeling van de wiskunde en de natuurwetenschappen. Jacques Bernoulli (1654-1705) ontwikkelde de oneindig kleine calculus waarvoor Leibniz zojuist de basis had gelegd, publiceerde de eerste integratie van een differentiaalvergelijking, gaf een oplossing voor het probleem van isoperimeters en breidde de principes en toepassingen ervan uit naar de berekening van waarschijnlijkheden . De dappere samenleving van die tijd had plezier in wiskundige recreaties. Elk van de hier genoemde muziekspellen is, net als het Componium, gebaseerd op het principe van permutaties en combinaties, dat wil zeggen de "ars combinatoria" of de rangschikking van materialen volgens het grootst mogelijke aantal mogelijke combinaties, terwijl ze onderworpen blijven aan bepaalde voorwaarden waaraan de resultaten moeten voldoen. Alleen eenvoudige en symmetrische muziek maakt een dergelijke behandeling mogelijk. Verhandelingen uit de 18e eeuw laten zien dat combinatorische kunst niet alleen entertainment was, maar een methode om de regels van muzikale compositie te begrijpen, en zelfs een bron van melodische inspiratie. Fransesco Galeazzi (1758-1819), in zijn Elementen van de theoretische muziekpraktijk (Rome, 1791, p. 6) stelde vast dat men met slechts acht noten van het octaaf met drie notenwaarden 620.448.401.733.239.439.360.000 maten in verschillende tijden kon schrijven. Roep de hulp in van het principe van Combinatorische Kunst, de meest ingenieuze mechanica, en we bezitten het geheim van Componium.
French 
Dutch