CRISIS EN TECHNOLOGIE
Welk effect zou de crisis – aangezien er een crisis is – kunnen hebben op de technologie, of welk effect heeft technologie op de crisis? De vraag is belangrijk voor ons, en de geschiedenis verlicht ons.
We hebben namelijk meer dan eens gemerkt dat oorlogen en andere ongelukkige situaties tot belangrijke technische innovaties hebben geleid.
Om ons te beperken tot het laatste conflict van mondiale dimensie, radar en het straalvliegtuig, zouden we de ontwikkeling van synthetische vezels, telecommunicatie, kernenergie, de raketmotor, synthetische insecticiden, het begin van de informatica, operationeel onderzoek moeten aanhalen...
Deze voortgang van goed door kwaad kan worden geïnterpreteerd in de termen van de Hegeliaanse dialectiek als we modern willen zijn, in die van Heraclitus van Efeze als we, samen met een paar anderen, geloven dat er in de filosofie niets nieuws onder de zon is. We kunnen in Brussel, de gelijknamige stad van ons Tijdschrift, ook het zegevierende gevecht zien van Sint-Michiel die de draak doodt.
Maar hoe de zaak ook geïnterpreteerd moet worden, het is een feit: sociaal-economische problemen hebben in het verleden de technische ontwikkeling gestimuleerd.
Als we op zoek gaan naar historische precedenten en op basis van dit onderzoek van het verleden dat probeert de toekomst op te bouwen, zal dit dan de gelegenheid zijn voor een nieuw optimisme, of het argument voor definitief pessimisme?