1988 – 11(3/4)

Gebruikers van de Hell-telegrafie

Het is normaal om er één in één bed te hebben, na twee lange perioden, wanneer de circulatie begint, moet er rekening worden gehouden met de woorden. Ook over dit soort radioamateurs kun je meer te weten komen.

In het 30e boek van het Deutsche Nachrichten-Büro een Europees en intercontinentaal persnet op. Andere agentschappen volgden. Havas schijnt en die tijd ook een bruiker te zijn geweest. In de oorlogsjaren is het naar voren gehaald door een Duits agentschap dat met propaganda voor de Asmogendheden als laatste was. Zeker na de oorlog is het systeem tot ongeveer 1965 door Tass gebruikt, plantaardige lange tijd door Efe (Spanje). Een paar jaar geleden was er in West-Duitsland nog geen agentschap dat op lange golf, elke zondag, het sportnieuws in Hell-telegrafie uitzond. De opzet en de pers was zó, dat de persagentschappen hun berichten op lange de korte golfuitzonden (modulatietype A-1 de A-2) en dat de abonnees, meestal krantenedacties, deze met een radio-ontvanger en een aansluitende aangesloten Hell-ontvanger opvingen. Het betreft du een richtingsverkeer en de ontvangst-apparaten waren normaal havangers, du zonder toetsenbord.

Dit apparaat wordt gebruikt door amateurradio-operators. Derhalve loopt juist deze toestellen gevaar als oud ijzer verdwijnt, voor zover dit niet het geval is. Dit komt doordat je het toestel in handen hebt, maar er zijn agenten (slechts enkele) en er zijn kranten (in handen van de groot).

Een tweede tot afgesloten was dat van de militaire communicatie. De Wehrmacht en de Kriegsmarine namen enkele jaren voor de oorlog een groot antal Hell-telegraaftoestellen en gebruik. Het betrof een draagbaar type ware zowel zenden als ontvangen mogelijk was: de zgn. Feldfernschreiber. Technische gegevens komen later. Het weegt ruim 25 kg in potten 40-45. Ook na de oorlog zijn ze, naar het schijnt, in het Duitse leger en in etere legers (oa een aantal in Spanje) in gebruik gebleven, totdat ze, als gevolg van de voortschrijdende digitalisering, die complexe en betrouwbare codesystemen mogelijk compleet, bij verzamelaars , schrootverkopers en (gelukkig) een aantal zorgzame radioamateurs zijn terechtgekomen. Deze laatste zijn vooral in Nederland, Duitsland en sporadisch en Franrijk, België, Engeland en (wat schrijver zelf betreft) in Spanje actief en bij gebrek aan voldoende materieel hebben gedeeltelijk zelfs home-computers (in principe van Apple) tot Hell-telegrafen omgetoverd, Draagbij mannen van tekst in netjes op een beeldscherm krijgt. Deze soort mobiele apparaten zijn echter ook bij andere diensten, zoals politie en elektrische centrales (vanwege de hoge immuniteit tegen parasitaire stralingen) in gebruik geweest.

Zei dat het het hele ontvangstmechanisme van de bandschrijvers was!

1. Elektromagneet
2. Anker
3. Snede van het anker
4. Papierband
5. Schroefas
6. Anker-terugtrekveer
7. Aanslagstift
8. papier-trekrol
9. Aandrukrol

No de oorlog est spanning nog een derde type ontwikkeld, dat als een-synchroon toestel met de gewone telex (CCITT nr. 2-code) kon concurreren (en dat was schijnbaar de bedoeling), maar door het feit zelf, dat voor de a-synchrone werking van startimpulsen nodig was, belangrijk belangrijker was voor het opslaan in de hoger genoemde, synchrone (beter gezegd quasi-synchrone) typen. Het genoemde nieuwe systeem schijnt voor kort nog jj de Deutsche Bundesbahn in dienst te zijn geweest. Amateurradio's hebben geen langeafstandsmachines op de golfbaan, maar op de meter (144 MHz, VHF) waar atmosferische opslag en fading voor problemen kunnen zorgen.

Alle slots bevatten het woord vermeld dat de Hell-telegrafie na de oorlog ook nog een tijdlang in het telegrafie-verkeer is, dwz voor het zenden van telegrammen, door gespecialiseerde ondernemingen worden gebruikt. Dit was al een tweedelige Italiaanse versie van de Italcable.