1983 – 6(2)

HET LAND LUIK IN HET GELEERDE EUROPA VAN DE MIDDELEEUWEN

Carmelia OPSOMER-HALLEUX
Assistent aan de Universiteit van Luik

Samenvatting

Het Land van Luik in het geleerde Europa van de Middeleeuwen.

De woorden van de Arabische wereld in het middenwesten van Europa zijn omgezet in revolutionaire intellectuelen. Door auteur onderzocht welke invloed deze revolutie in het land van Luik heeft gehad. Hij heeft de sporen van Arabische invloed gezocht in bewaard gebleven werken, zowel in het quadrivium als op het gebied der medische en natuurwetenschappen.

Abstract

Luik in het intellectuele Europa van de Middeleeuwen.

De auteur onderzoekt hoe Luik tijdens de middeleeuwen onder de invloed kwam van de epistemologische revolutie die de receptie van de Arabische wetenschap presenteerde. De sporen van deze Arabische invloed zijn te vinden in bestaande geschriften in de quadrivium maar ook in de natuurwetenschappen en de geneeskunde.

Als we bevoorrechte momenten buiten beschouwing laten, zoals de eeuw van de scholen of, in de 16e eeuw, de regering van Ernest van Beieren, lijkt het land Luik in de geschiedenis van de Europese wetenschap relatief provinciaal. Geschiedenis van de wetenschap in het Ancien Pays de Liège, Hommage aan Marcel Florkin (1980), georganiseerd in Colonster Castle door MM. P. Laszo en R. Halleux van de Universiteit van Luik.]].
In de 10e eeuw vroeg Rathier om wetenschappelijke manuscripten waaraan in zijn thuisland een wreed tekort bestond (Weigle, 1949). In 1333 bezocht Petrarca Luik en vond er een manuscript van Pro Archie en observeren het was erg moeilijk om een beetje inkt te vinden, en nogmaals, het leek veel op saffraan (Hoyoux, 1976). In de 17e eeuw klaagde Sluse dat zijn medegravers alleen aan hun land, jachten en diners dachten (Lepaige, 1887). Zeker, het land Luik heeft Europa kwaliteitsgeesten gegeven, maar ze zullen carrières hebben ver van Saint Lambert en de braindrain is geen bewijs van vitaliteit.

Mijn doel vandaag is om deze schijnbare marginaliteit nader te onderzoeken, en om te zien hoe het intellectuele leven in Luik zelf de invloed voelde van de grote stromingen die in de middeleeuwen door het wetenschappelijke Europa trokken. En meer precies hoe hij werd beïnvloed door de grote breuk, de epistemologische revolutie die de Middeleeuwen in tweeën sneed en het hele idee van de westerse wetenschap in twijfel trok: de receptie van de Arabische wetenschap.

We weten dat het Grieks-Arabische erfgoed via Spanje en Sicilië naar het Westen terugkeerde. Sinds het werk van Steinschneider, Millas Vallicrosa, Heinrich Schipperges, MT d'Alverny zijn er verschillende golven te onderscheiden:

heeft. een periode vaninfiltratie, waarvan de realiteit om politieke redenen wordt betwist. In deze periode studeerde Gerbert in Vich in Catalonië (Lindgren, 1976), en de legendarische oorsprong van Salerno, waar het eerste zekere feit het leven is van Constantijn Africanus, een Noord-Afrikaanse koopman die in 1087 als monnik stierf in Monte Cassino.

B. de eeuw van de vertalers: de 12e eeuw, die de grote massa aan teksten met zich meebrengt. In Spanje Adélard van Bath, Jan van Sevilla, Robert van Ketton, Hugo van Santalla, Hermann van Karinthië en vooral Gerard van Cremona. Op Sicilië de emir Eugene, Henri Aristippus en vooral Michel Scot.

versus de derde golf bestaat uit vertalers uit Zuid-Italië in de 13e eeuw die onder Karel van Anjou en Manfred werkten en aan wie we bijvoorbeeld Sérapion, Razi, de Tacuinum Sanitatis.

De wetenschappelijke activiteit in de Luikse scholen is grofweg verdeeld over twee generaties. De eerste, die van Notger (972-1008), staat in verband met Gerbert in Reims. De tweede, die van Wazon (1008-1021, 1042-1048), met Fulbert in Chartres. Ze zijn dus eigentijds met de infiltratieperiode.

Laten we daarom de sporen van het Arabisme in de bewaarde geschriften onderzoeken, eerst in de quadrivium, en vervolgens in de natuurwetenschappen.