1987 – 10(2/3/4)

Ik neem aan die vanmiddag heeft U geen behoefte aan een uitlegging van de laorieën van Ptolemaeus – met zijn circulus deferens, epiciclus, punctum aequans, enz. Het belangrijkste punt is dat de verschijnselen van dewegingen van de Zon, Maan, en planeten met grote nauwkeurigheid gegeven woorden, door aan te nemen, dat de epico-exentrisch hemellichamen liepen. Zei dat het waar is dat we in de aarde zijn voordat we het zien: hoe kunnen we zien wat er gebeurt als de wiskundige beschrijving van de hemel gewelddadig is, als de kracht heeft op de posities van de planeten zo nauwkeurig als tot 5 van 6 minuten eclipse lengte ? Zelfvertrouwen, ja; mijn astronoom – zelfs Ptolemaeus – werd zo gehersenspoeld door het onnauwkeurige aristotelische natuurwetenschappelijke leer de grote verdeelde een ambitie, het een systeem met de andere te verzoenen.

Voor je het weet is het belangrijk om te weten dat kosmologie de naam is van astrologie. Van astrologie is het geloof, dat van hemellichamen, in het bijzonder de planeten, door hun posities in verhouding met de aarde op een bepaalde1, het gebeuren op aarde beïnvloeden. Astrometeorologie was een zeer oude natuurkunde – zeker prehistorisch – die een verband trachtte te leggen tussen hemel en weer. In de geschiedenis van de Bijbel zijn theorieën van astrologen bekend in de hele mensenwereld, in de wereld van de geschiedenis, en natuurlijk. Niet afvallen in het Griekse denken dat voedsel aan zo'n denkwijze gegeven heeft. Volgens het Stoïcisme was de wereld bijvoorbeeld een levend wezen, met rode en gevoelens, en er bestond een sympathie tussen alles. Op het fenomeen van eb en vloed, en van de verschillende seizoenen, was de invloed van Zon, Maan, en hemel op aarde heel duidelijk. Dus kwam het tot stand dat in de twee van drie eeuwen voor Christus, in de keizerrijken van Alexander en zijn opvolgers, de methoden van de wiskundige astronomie aan de ene kant en van de griekse en babilonische mystiek aan de andere kant werden verbonden

Zelfs een grote astronoom Ptolemaeus was astroloog. Zijn vierdelig boek Tetrabiblos – in de middeleeuwen Vierdelig – was een volledig handboek voor astrologie dat tot minimaal de zeventiende eeuw dezelfde betekenis voor de astrologie had gehad Almagest voor astronomie. Mannen moeten niet op de bestlist staan Tetrabiblos krapten. Er werd iets anders gezegd als de astrologie in Paris Match, Libelle of Privé. Er zat constructies en technieken in – vaak ingewikkelde wiskundige constructies – om pestilenties, en oorlogen, en persoonlijke fortuin – zoals over gezondheid, rijkdom, familie, enz. – jij straalt.

Het astrologische wereldbeeld had een grote invloed op de denkwijze van de westerse wereld. Zoals algemeen erkend, had de kerkvaders een polemische houdingtegenover de astrologie, toch is het juist te zeggen, dat bijna iedereen het eens was met de basisgeloven van die kunde. Natuurlijk zijn er grote problemen. Het schijnt ook de astrologie lidde tot het determinisme, zelfs fatalisme – helemaal onaannemelijk voor de christenen, die overtuigend waren van de vrijheid van de mens. De oplossing was heel simpel: de sterren effectieve alleen als tekens, in niet als oorzaken. Door sterren sturen niet. Als je niet weet wat je ermee moet doen, zul je er zijn. Het is inderdaad een kennis van de astrologie die nuttig is, om menselijke levensplannen te maken – om de meest gevaarlijke sterrenbeelden van de sterren te vermijden, bijvoorbeeld. Het scepticisme van de kerkvaders enkele grote onafhankelijke intellectuelen had weinig te behouden voor een christelijke kerk waarin bischoppen, cardinalen, en pauzen, hun eigen astrologieën in dienst hadden.

Net als voor eeuwige wetenschappen werd de terresnkunde van de oudheid door de afrikaanse geschiedenis bewaard. In het midden van de wereld hebben we die wereld van cultureel erfgoed overstroomd, inclusief Egypte, Syrië en de regio Oostrome, in het land in Oosten tot in Voor-Indië, in het Westen tot Marokko in Spanje. De vakken die in de nieuwe islamitische cultuur het hoogste aanzien genoten, waren geneeskunde en sterrenkunde. Geneeskunde was niet te beoefenen zonder kennis van de astrologie, en astrologie niet zonder kennis van de sterrenkunde en de wiskunde. From Oudere Arabiaren in Hun Woestijnland Hadden Enkele Eenvoudige Regels van Een Grof Astronomische Aard, Om aan de Voorgeschreven Tijden Van Gebed Te Kunnen Voldoen, in Niemand Hoeft Verbaasd Te Staan Over Een Grote Opbloei Van de Cosmologische Wetenscha GDAD in Achtse Eeuw . Twee eeuwen daarvoor was de leer van de Grieken naar Indië gegaan. Van Indië ging nu de invloed terug naar het Westen. Zo kwam in het jaar 773 iemand aan het hof van Chalief Almansor. Hij kwam uit Indië, en kende zoveel sterrenkunde dat hij eclipsen kon berekenen. De Chalief gaf opgracht zijn indische boeken te vertalen. In dit boek heeft Chalief al-Rashid zijn manuscript geschreven. Belangrijke astronomische tafels werden in een later stadion in Bagdad uitgegeven, geschreven door al-Khwarizmi voor de Chalief al-Mamum – zoon van al-Rashid. Laat onze familie dateren uit al-Khiwarizmi uit het land van de Tigris en de Eufraat. Deze activiteit vormde een fundamentele basis voor je studie en vond al plaats. Er is een traditie begonnen van het schrijven van boeken over het element van de astronomie – het boek van al-Farghani (Alfraganus), gebruikt door Dante, bijvoorbeeld, is een invloedrijk voorbeeld – boeken die in high mate bestaan en uit feitelijke uittreksels van Ptolemaeus. Er is geen grote astronoom, al-Battani (gestorven 929), die professioneler maar populairder is dan ooit Almagest, in schreef ook belangrijke astronomische tabellen. Die op de methoden van Ptolemaeus gebaseerd: de tafels van al-Khwarizmi gebruikten zowel ptolemaische als indische methoden. In Spanje worden de gerechten van al-Khwarizmi zelfs later niet geserveerd door Maslama b. Ahmed (gest. 1008), gerekend op de meridiaan van Cordova. Zei zijn enkele theoretisch Hoogtepunten de l'Islamitische sterrenkunde, maar wij möten zeker een traditie niet vergeten waarin werd begonnen het bouwen van betere meetinstrumenten, die nog eens gebruikelijk zijn met de beschrijvingen van Ptolemaeus: armilla, driestaf, kwadrant, astrolabium, en equatorium.